مکالمه سیدالشهدا(علیها السلام) با زینب کبری(علیها السلام)
ای دلاور، خواهر غمخواره ام *** وی ز شهر و خانمان آواره ام
آتش دل ساعتی خاموش کن *** یک وصیّت با تو دارم گوش کن
گرچه داغ مرگ اکبر دیده ای *** داغ عباس دلاور دیده ای
لیک چون هستی تو ای دخت بتول *** عصمت صغری و ناموس رسول
عصمت الله را نشان و مظهری *** هم یدالله را نشان و مظهری
بوده دردامان عزّت جای تو *** کس ندیده قامت رعنای تو
آنقدر ازدل مکش آه وخروش *** تا توانی درشکیبائی بکوش
ازپی عهد ازل آماده باش *** دربلاها صابرو افتاده باش
حق تورا اینگونه می داند صلاح *** صبر کن که الصّبر مفتاح الفلاح
می نگویم گریه وزاری مکن *** ازبرای من عزاداری مکن
لیک تامن زنده ام ای جان پاک *** تومکَش ازسینه آه دردناک
صبرکن ای زینب زارحزین *** گریه ها درپیش داری بعد ازاین
چون سرم برنوک نی جولان کند *** کیست جز توبهر من افغان کند
گریه ها خواهی نمود ای بی پناه *** ساعت دیگر میان قتلگاه
گریه کن آندم که می بینی مرا *** زیر دست و پای شمر بی حیا
گریه کن ای خواهر غم پرورم *** شمر چون خنجر کشد برحنجرم
گریه کن آن دم که باحال فکار *** می شوی برناقه عریان سوار
گریه کن آن دم که این قوم لئام *** می برندت چون اسیران سوی شام
اندرآن ره با اسیران یارباش *** بر سکینه مونس و غمخوار باش
گرکسی سیلی زند بررویشان *** ور غبار آلوده گردد مویشان
از سرش گرد یتیمی پاک کن *** شستشو از دیده نمناک کن
گر بیفتند از شتر طفلان من *** طفلهای بی سر و سامان من
شو پیاده از زمین بر دارشان *** در بیابان بلا مگذارشان
چونکه برگشتی ز شام ای ممتحن *** بااسیران چون رسیدی در وطن
گو به صغری کای علیل دل فکار *** وعده ما و تو در روز شمار
از وداع زینب و شاه شهید *** خون دل از دیده ذاکر چکید