چاه و چَشمه

چه شب ها که من بودم و چاه بود
گواه شب و چاه و من ، ماه بود

چه شب ها که از آهم افروخت چاه
نمی بود اگر اشک ، می سوخت چاه

زبس بستر اشک من خاک شد
دل خاک هم ، در غمم چاک شد

دلم،سر پی گریه در چاه داشت
که شب چاه و چشمه ، به هم راه داشت

دلم ریخت بَس اشک و آهش به چاه
زد، از چشم و دل ، آب و آتش به چاه

چو یک چاه ؛ از دردم آگاه شد
پر از اشک ، دامان هر چاه شد

پس از گریه ی های های علی (علیه السلام)
شده چشمه ها ؛ چشم های علی(علیه السلام)

بین همه سلام علی بی جواب شد

تا  جسم بو تراب نهان در تراب شد
گردون به فرق خاک نشینان خراب شد

با یک مدینه غربت و یک کوفه درد و غم
مانند شمع سوخت و لب بست و آب شد

وقتی که بازگشت حسن از کنار قبر
از سوز ناله اش دل زینب کباب شد

چندین ستاره در دل شب خون گریستند
تا نیمه شب به خاک نهان آفتاب شد

پاداش آن مروت و مردانگی و عدل
روی علی ز خون سر او خضاب شد

کاش این چنین نبود و نباشد شنده ام
بین همه سلام علی بی جواب شد

فریاد می زنند شب و نخل و چاه ها
و الله بر علی ستم بی حساب شد

در مجلس شهید همه آورند گل
امشب سرشگ دیده زینب گلاب شد

میثم سزد که نسل جوان گریه ها کنند
بر رهبری که پیر به فصل شباب شد

حاج غلامرضا سازگار