بتو سرمایه ادب دادند
عبد صالح ترا لقب دادند
تو نداری بچشم اهل یقین
دست کم از مقام معصومین
روز محشر که خلق می لرزند
شهدا بر تو غبطه می ورزند
دست هایت مدال عاشوراست
سندی بر شفاعت زهراست
ای سلام خدا و هرچه که هست
بر تو عباس ای زغیرت مست
هرچه گویم تو بهتر از آنی
جز که گویم تو بر علی مانی
منکه از پا نشسته ام مولا
بتو امید بسته مولا
جان زینب بگیر دستم را
ساز جبران تو هر شکستم را
تشنه ام تشنۀ عنایت تو
عاشقم عاشق زیارت تو
محنتم بین و شادمان کن
با نگاهی تو میهمانم کن
بهر من عطر کربلا بفرست
خود گذرنامه مرا بفرست
ساقیا تشنه ام تو آبم ده
بین سلام من و جوابم ده
زینت دوش نبی خاک سیه جای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
پسر خاک سیه منزل و ماوای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
خاک عالم بسرم کز اثر تیر و سنان ای شه تشنه لبان
جای یک بوسه من در همه اعضای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
شمر لب تشنه چسان رشته عمر تو گسیخت بی گنه خون تو ریخت
مر ندید او اثر رنگ به سیمای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
قاصدی کو که فرستم دمی از کرب و بلا به بر شیر خدا
در نجف با خبر از حال تو بابای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
شمر نگذاشت پس از قتل تو معجر پسرم ای شه خون جگرم
کفنی بهر قد و قامت رعنای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
دادی ای شاه به میدان محبت سر خویش به ره داور خویش
از خدا غیر خدا هیچ تمنای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
زین جفاها که کنی ای پسر سعد دغا به شه کرببلا
مگر از دود دل فاطمه پروای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
ز غم بی کسیت شد جگر سنگ کباب آخر از بهر ثواب
یک جوی رحم چرا بر دل اعدای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
گر بگویم که ز داغ علی اکبر پسرت شده پر از خون جگرت
شاهدی بهتر از این چشم گهر زای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
نه برادر نه پسر تن به زمین سر بستان ای شه تشنه لبان
نیست دردی که زهر گوشه مهیای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
شمر نیلی کند از ظلم رخ دختر تو کودک مضطر تو
مگر این سوخته دل دخت دل آرای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
تنت امروز چنین سرمه صفت می نگرم خاک عالم بسرم
با خبر خواهرت از امشب و فردای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
بجز از چشم من و چشمۀ زخم بدنت جان به قربان تنت
خون فشان چشم کسی بهر تماشای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
غیر زنجیر که در بستن ما بسته کمر ای شه تشنه جگر
هیچکس نیست که در بند سروپای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
خسروا (صامت) محزون ز عزایت شب و روز گوید از ناله و سوز
کآرزوئی به دلم غیر تمنای تو نیست خیز کاین جای تو نیست
سکینه بانگ بر آورد که یا جواد ا َبی
سوار دشت بلا را چرا نیاوردی
کجاست راکبت ای ذوالجناح ؟ بابم را
چرا ز معرکۀ کربلا نیاوردی
میان این همه دشمن نهادیش تنها
چه شد که شرط وفا را به جا نیاوردی
کس آب داد بر آن تشنه کام یا که نداد؟
بر این سؤال جوابی چرا نیاوردی
به غیر کاکل رنگین ز خون او دیگر
چرا نشانه ز خون خدا نیاوردی
تو شیهه می زنی و سر به خاک می کوبی
که آن ودیعۀ ما را به ما نیاوردیدوست دارم شمع باشم گوشه ای تنها بسوزم
بر سر بالینت امشب ، از غم فردا بسوزم
دوست دارم ماه باشم تا سحر بیدار باشم
تا چو مشعل بر سر راهت در این صحرا بسوزم
دوست دارم ژاله باشم من بخاک پایت افتم
تو چو گل شاداب باشی و من از گرما بسوزمای که به عشقـت اسیر، خیل بــنی آدمند
سوختگان غـــــمت با غم دل خُرمــنــــــــد
هر که غمت را خرید، عشرت عالم فروخت
با خبــــران غمت، بی خبر از عالـــــــمنـــد
در شکن طُره ات، بسته دل عالمی اسـت
و آنهمه دل بستگان، عقده گشـــای همند
یوسف مصر بقا، در همه عـــــــــالم تویــی
در طلبت مرد و زن، آمــــــــده با دِرهمنــــد
تاج سر بوالبشر، خاک شهیــــــدان تســت
کاین شهدا تا ابد، فــــــخــــر بـــــنی آدمند
در طلبــــت اشک ماست، رونق مـــرآت دل
کاین دُرَرِ ِ با فروغ ، پر تو جـــــــام جمنــــــد
چون به جهان خرمی، جز غم روی تونیست
باده کشــــان غمت، مستِ شراب غمنــــد
عقد عزای تو هست، سنت اسلام و بـــس
سلسله ی کائنات، حلــــــقه این ماتمــــند
گشت چو در کربلا، رایت عشقــــــــت بلند
خیل مَلَک در رکوع، پیش لوایــــــت خَمـــند
خاک سر کوی تو زنده کـــــنــــد مـــــرده را
زانکه شهیدان تو ، جمـــله مسیحا دمــــند
هر دم این کشتگان گر طلبی بذل جـــــــان
در قدمت جان فشان با قدمــــــی محکمند