وز دوری تو دلبر صبرم به سر رسیده

عاشق شده دل من بر روی تو ندیده
کی می شود ببینم آن چهره رشیده
کی می شود که خاک پای تو ای حبیبم
گردد به هر دو چشمم چون سرمه ای کشیده
در روزگار غربت از رنج و از مصیبت
وز دوری تو دلبر صبرم به سر رسیده
ای یادگار زهرا ای گلعذار زهرا
هستی بهار زهرا، هم روشنی دیده
بشنیده ام صدای زهرا دگر گرفته
صحبت کند ولیکن آهسته و بریده
از قامت رشیدش چیزی دگر نمانده
در بستر جدایی رنگ از رخش پریده
صاحب زمان کجایی، پس کی فرج نمایی؟
عجل علی ظهورک، ای یار غم کشیده