حق، خریدار چنین کالاستی
هان! غروب روز عاشوراستی
کربـلا پر شور و پر غوغاستی
قـتـلگاه از خون هــفتاد و دو تن
موج زن چون لُجّه ی دریاستی
کَشتی بشکسته ی آل رسول
غــرقه در دریای بی پـهناستی
وه چه دریایی که موج خون او
در گــذر از گــنبد مـیـناسـتــی
نا خــــدا، افتاده در گــــرداب خـــــون
بحر هستی، سخت توفان، زاستی
رفته ازچرخ برین تاب و سکون
در تــزلزل توده ی غبـراسـتی
هر کجا، پیداست آشوبی بزرگ
هر طرف هنگامه ای بر پـاستی
خیمه ها، با حالتی افروخته
کـــــربلا را انـــجمن آراستی
هر یکی زآن خیمه های سوخته
غــم فــزای عــترت طـاهـاسـتی
بانویی، با قــامتی همچون کــمان
از دو چشم خویش خون پالاستی
پــیکر صد پــاره ی خون خـدا
در میان کشته ها پیداستی
پــا نــهاده در میان بـحر خـون
گرم سیر کشته ی اعداستی
دست، بالا برده سوی آسمان
در ســخن بـا ایـزد یـــکتاستی
کاروان بار سفر بسته ست و، او
فــارغ از دنـیـا و مــافــیــهاسـتی
زیــنـب آمــاده اسـت از بــهر وداع
صحنه ای جانکاه و جانفرساستی
گوید: ای جان عزیز از جای خیز!
کـایـن وداع آخـریـن مـاســتی
دیده چون وا کرد آن اُختُ الولی
دیــد پـیـدا آنـچـه نـاپـیـداسـتـی
اجــتــمـاعـی دیـد گـرد قــتـلـگـاه
کز فغان شان محشری برپاستی
اشـک ریـزان انبیاء و اولیا
در تحیّر سیّد بطحاستی
در یمینش: مـظهر کل جـلال
تیغ بر کف حضرت مولاستی
در یسار حضرت ختمی مآب
حضرت صدّیقه ی زهراستی
در کـنار فاطمه زاری کـنان
مریم و آسیّه و ساراستی
نوح پیغمبر که شیخ الانبیاست
گـــرم آمــنـّا و صـــدَّقـنـــاسـتـی
زیـن تـجلّی، خَـرَّ موسی صَعقا
کربلا در جلوه چون سیناستی
آمـده عیسی ز چرخ چارمین
در کَـفَش، انجیل یوحَنّاستی
خون فشان گردیده چشم عرشیان
اشــک ریــزان دیـده ی حـوراسـتـی
زینب از این پرده آمد در شگفت
گـفت: گـویا مـحشر کُبـراستی!
در بغل بگرفت زینب، شاه را
در تـماشا، عـالـم بـالاستی
قدسیان، زین صحنه در جوش و خروش
پــــــر فـــــضا از بــــانـگ واویــلـاســتــی
لــــیلةُ الاســــری بــود یــارب! و یــا
قاب قوسین است و اَواَدنی ستی؟
شــد جـدا یک قوس از قوس دگــر
این سخن، کوتاه و پر معناستی!
کـاروان سالار دشت کــربـلا
عازم شام مصیبت زاستی
شــد بلنــد از قـتلگه بــانــگ اذان
وه چه خوش آوای روح افزاستی!
ایـن صــدای آشنــا یــا رب! زکیست؟
کاین چنین نغز و خوش و زیباستی!
دیــــد، مـــی گــویــد اذان شــاه شــهـیـد
کاین سفر بس سخت و جان فرساستی
هر کجا روی آوری تو، کربلاست
روز تو همرنگ عاشـــــوراستی
یـــادگار خـیمه های سـوخته!
کربلایت: شام محنت زاستی
ای زبـانت ذوالفـقار مرتضی!
غم مخور پیروز بر اعداستی
تـــو بـبـر کالای ما بهر فـروش
حق، خریدار چنین کالاستی
خــــون سُــرخَم، تا قـیام منتقم
گرم جوشش اندرین صحراستی
